علی رضا هادی

علی رضا هادی

علی رضا هادی

علی رضا هادی

رفیق

رفاقت رو از دست فروش بازار نخریدم
بلکه تو کوچه های خاکی محله مون یاد گرفتم
پس خوب می دونم برای کدوم رفیق زمین بخورم که از زمین خوردنم شاد نشه
بلکه دست خاکیم رو بگیره و منو از زمین بلند کنه . . .
به سلامتی رفیقای با مرام و معرفت

مهدی داداشم،عشقم، بهترین رفیقم، دوست دارم  

شعر ترکی حیدر بابا


خان ننه ، هایاندا قالدین

بئله باشیوا دولانیم

نئجه من سنی ایتیردیم !

دا سنین تایین تاپیلماز

سن اؤلن گون ، عمه گلدی

منی گه تدی آیری کنده

من اوشاق ، نه آنلایایدیم ؟

باشیمی قاتیب اوشاقلار

نئچه گون من اوردا قالدیم

قاییدیب گلنده ، باخدیم

یئریوی ییغیشدیریبلار

نه اؤزون ، و نه یئرین وار

« هانی خان ننه م ؟ » سوروشدوم

دئدیلر کی : خان ننه نی

آپاریبلا کربلایه

کی شفاسین اوردان آلسین

سفری اوزون سفردیر

بیرایکی ایل چکر گلینجه

نئجه آغلارام یانیخلی

نئچه گون ائله چیغیردیم

کی سه سیم ، سینم توتولدو

او ، من اولماسام یانیندا

اؤزی هئچ یئره گئده نمه ز

بو سفر نولوبدو ، من سیز

اؤزو تک قویوب گئدیبدیر ؟

هامیدان آجیق ائده ر کن

هامییا آجیقلی باخدیم

سونرا باشلادیم کی : منده

گئدیره م اونون دالینجا

دئدیلر : سنین کی تئزدیر

امامین مزاری اوسته

اوشاغی آپارماق اولماز

سن اوخی ، قرآنی تئز چیخ

سن اونی چیخینجا بلکی

گله خان ننه سفردن

ته له سیک روانلاماقدا

اوخویوب قرآنی چیخدیم

کی یازیم سنه : گل ایندی

داها چیخمیشام قرآنی

منه سوقت آل گلنده

آما هر کاغاذ یازاندا

آقامین گؤزو دولاردی

سنده کی گلیب چیخمادین

نئچه ایل بو اینتظارلا

گونی ، هفته نی سایاردیم

تا یاواش – یاواش گؤز آچدیم

آنلادیم کی ، سن اؤلوبسن !

بیله بیلمییه هنوزدا

اوره گیمده بیر ایتیک وار

گؤزوم آختارار همیشه

نه یاماندی بو ایتیکلر

خان ننه جانیم ، نولیدی

سنی بیرده من تاپایدیم

او آیاقلار اوسته ، بیرده

دؤشه نیب بیر آغلایایدیم

کی داها گئده نمییه یدین

گئجه لر یاتاندا ، سن ده

منی قوینونا آلاردین

نئجه باغریوا باساردین

قولون اوسته گاه سالاردین

آجی دونیانی آتارکن

ایکیمیز شیرین یاتاردیق

یوخودا ( لولی ) آتارکن

سنی من بلشدیره ردیم

گئجه لی ، سو قیزدیراردین

اؤزووی تمیزلیه ردین

گئنه ده منی اؤپه ردین

هئچ منه آجیقلامازدین

ساواشان منه کیم اولسون

سن منه هاوار دوراردین

منی ، سن آنام دؤیه نده

قاپیب آرادان چیخاردین

ائله ایستیلیک او ایسته ک

داها کیمسه ده اولورمو ؟

اوره گیم دئییر کی : یوخ – یوخ

او ده رین صفالی ایسته ک

منیم او عزیزلیغیم تک

سنیله گئدیب ، توکندی

خان ننه اؤزون دئییردین

کی : سنه بهشت ده ، الله

وئره جه ک نه ایستیور سن

بو سؤزون یادیندا قالسین

منه قولینی وئریبسه ن

ائله بیر گونوم اولورسا

بیلیرسن نه ایستیه رم من ؟

سؤزیمه درست قولاق وئر :

سن ایله ن اوشاخلیق عهدین

خان ننه آمان ، نولیدی

بیر اوشاخلیغی تاپایدیم

بیرده من سنه چاتایدیم

سنیلن قوجاقلاشایدیم

سنیلن بیر آغلاشایدیم

یئنیدن اوشاق اولورکن

قوجاغیندا بیر یاتایدیم

ائله بیر بهشت اولورس

داها من اؤز الله هیمدان

باشقا بیر شئی ایسته مزدیم

شب یلدا تبریک

آن شبی که برایم پر از درد و دلتنگی بود دوباره فرا رسید، ای کاش که فرا نمی‌رسید!
شبی که خستگی زندگی را از تمام وجودم احساس کردم، یک شب پر از درد و دلتنگی…
شبی که در آغاز با بغض غریبی آغاز شد اما تمام غم و غصه‌های دلم٬ بغضم را شکستند و چشمانم را وادار به اشک ریختن کردند…
اشک‌هایی که تمامی نداشتند و قطره قطره مثل خون بر زمین می‌ریختند…
یک شب مهتابی ٬ در حالی که مهتاب نظاره گر چشمهای خیسم بود…
هر لحظه که خاطره‌های با هم بودنمان در خاطرم تکرار می‌شد دلم به درد می‌آمد…
هر قطره از اشک‌هایم به یاد هر کدام از خاطره‌های شیرین با هم بودنمان بود…
یک شب تلخ بلند با یک عالمه دلتنگی٬ سهم چشمهای بی گناهم بود….
فرا رسید شبی که باز باید به یاد تو تا سحر اشک بریزم…
این بار همدم من یاد و خاطره‌های با هم بودنمان و همزبان من صدای هق هق گریه‌هایم بود….
دیگر هیچ امیدی به آن نداشتم که سحرگاه را ببینم٬ دیگر دنیا را تیره و تار می‌دیدم…
و ای کاش تو در آن شب در کنارم بودی که ببینی من چقدر تو را دوست می‌دارم تا بدانی که بدون تو هر شبم برایم همان شب یلدای چشمانم هست!

شعر تورکی مورد مدرسه علیرضا هادی

یئنه دؤیدو الیمدن / باز هم زد به دستم
باشارمادیم فارسینی / فارسی را بلد نشدم
ایراد توتدو دیلیمدن / از زبانم ایراد گرفت

دئدیم: آغا موعللیم / گفتم آقا معلم
وورما، گؤینه دی الیم / نزن دستهایم کبود شد
نه دیر آخی گوناهیم؟ / گناه من مگر چیست؟
تورکجه دیر منیم دیلیم / زبان من تورکی است

یاپیشدی قولاغیمدان / گوشم را گرفت
دئدی: بوراخ تورکونو / گفت تورکی را رها کن
او قالدی ائوینیزده / آن در خانه تان ماند
اونوت گئتسین کؤکونو / اصل و نسبت را فراموش کن

سنین هاران تورکدور؟ / کجای تو تورک است؟
آذریسن ، آذری / آذری هستی تو آذری
کیم اؤیره دیب دیر سنه / که یادت داده
بئله یانلیش سؤزلری؟ / این حرفهای غلط را

آخدی گؤزومون یاشی / اشک از چشمانم سرازیر شد
تیتره دی دیل – دوداغیم / لرزید زبان و دهانم
بئله یالان سؤزلره / این حرفهای دروغ را
اینانمادی قولاغیم / باور نکرد گوشهایم

آنام منی اویدورماز / مادرم مرا گول نمی زند
آتام منی آللاتماز / پدرم به من کلک نمی زند
بو سؤزلرین هئچ بیری / این حرفها هیچ کدام
منیم عاغلیما باتماز / به عقلم جور در نمی آید

لایلای دئییبدیر آنام / مادرم لالای می گفت
منه بئشیکده تورکجه / در گهواره به تورکی
دانیشمیشیق هامیمیز / همه حرف زدیم
ائوده – ائشیکده تورکجه / به تورکی هم در خانه هم در بیرون

هئچ عاغلیما سیغماییر/ هیچ عقلم قد نمی دهد
نه دیر بونون جاوابی / جواب این چیست
سو یئرینه اوخویام / به جای سو
مدرسه میزده آبی / در مدرسه بگویم آب

قوی بؤیویوم بیر اؤزوم / بزرگ که شدم
اولاجاغام موعللیم / من هم معلم می شوم
اوندا چوخ ایش گؤره جک / خیلی کارها انجام خواهد داد
بو گون گؤینه ین الیم / این دستهای کبود شده ام

کیلاسیمدان گله جک / از کلاس من خواهد آمد
ائلیمیزین اؤز سسی / صدای ایل و تبار خودم
اولاجاقدیر او زامان / خواهد بود آن زمان
تورکون ده مدرسه سی / برای تورک هم مدرسه ای ..


یاد دارم یک غروب سرد سرد:علیرضا هادی

یاد دارم یک غروب سرد سرد
می گذشت از کوچه مان یک دوره گرد
دوره گردم دار قالی می خرم
دسته دوم، جنس عالی می خرم
گر نداری کوزه خالی می خرم
کاسه و ظرف سفالی می خرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت آهی زد و بغضش شکست
اول سال است و نان در خانه نیست
ای خدا شکرت، ولی این زندگی است؟
سوختم، دیدم که بابا پیر بود
خواهر کوچکترم دلگیر بود
بوی نان تازه هوشم را ربود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
خم شده آن قامت افراشته
دست خوش رنگش ترک برداشته
مشکل ما درد نان تنها نبود
فکر می کردم خدا آنجا نبود
باز آواز درشت دوره گرد
پرده اندیشه ام را پاره کرد:دوره گردم دار قالی می خرم
دسته دوم جنس عالی می خرم
خواهرم بی روسری بیرون دوید
آی آقا، سفره خالی می خری؟؟؟